επειδή όλα αυτά που ευσχήμως παραθέτεις δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση απόδειξη για την ταυτοσημία Ιθάκης-Ομηρικής Ιθάκης, αλλά ενδείξεις (και αυτό κατά την ερευνητική σου άποψη),
θέλω να σου παραθέσω την εξής ισχυρή ένδειξη προς την αντίθετη κατεύθυνση – οτι δηλαδή Ιθάκη και Ομηρική Ιθάκη ταυτίζονται.

Η Ιθάκη αποτελεί το πιο γνωστό νησί στην παγκόσμια ιστορία , με την έννοια οτι κατά τον Χρυσό Αιώνα των Αθηνών, ο Όμηρος ήταν το σπουδαιότερο «Βιβλίο» και ταυτόχρονα ήταν Αρχαία Ιστορία για αυτούς.

Εάν η σημερινή Ιθάκη δεν είναι η Ομηρική, τότε παρακαλώ ενημέρωσε με για την θεωρία σου πάνω στο ζήτημα «πώς στο καλό κατόρθωσε αυτό το μικρό νησί – νάνος μπροστά στην Κεφαλονιά και την Κέρκυρα και την Λευκάδα- να κλέψει το πιο ισχυρό TRADEMARK της Παγκόσμιας Ιστορίας και Λογοτεχνίας» ?

Παρακαλώ όταν αναρτήσεις απάντηση, ενημέρωσε με και στο mail μου.

Μάριος

Δεν νομίζω, πλέον να αμφισβητεί κανείς, πως, ο … τυφλός Όμηρος, δεν γνώριζε, δεν επισκέφθηκε, δεν περπάτησε, δεν έζησε τα Ιόνια νησιά και ιδιαίτερα την πατρίδα του Οδυσσέα!!!
Καλούμε οιονδήποτε καλοπροαίρετο ερευνητή ή άλλο, να μας υποδείξει ένα ολόκλειστο, απάνεμο, απόλυτα ασφαλές λιμάνι, που τα πλεούμενα να μπορούν να μένουν άδετα, χωρίς κανείς καιρός να τα πιάνει εκεί μέσα, με δύο κάβους να συγκλίνουν και να μην επιτρέπουν στα κύματα να διαταράξουν την ηρεμία στο μέσα μέρος του Κόλπου, όπως ακριβώς το περιγράφει ο Όμηρος!
Είναι πέρα από κάθε λογική η ταύτιση του λιμανιού του Φόρκυνα με τον Αθέρα ή τις Αφάλες, ή το Βαθύ ή τη Ντέξια, που όχι μόνο τους πιάνουν αρκετοί καιροί (Μαΐστρος, Τραμουντάνα και Γραίγος πετάνε έξω καράβια μεγάλα, όχι καΐκια εκείνης της εποχής, επίσης και η Όστρια και ο Γαρμπής δημιουργούν πολλά προβλήματα), αλλά καμία σχέση δεν έχουν με την τελειότατη περιγραφή του Όμηρου και είναι αδιανόητο σ’ αυτούς του κόλπους να αφήσεις άδετη ακόμα και βάρκα.
Υπάρχει όμως ένας και μοναδικός κόλπος στα Ιόνια νησιά, που ταιριάζει απόλυτα με την ανεπανάληπτη περιγραφή του Όμηρου, κι αυτός είναι ο κόλπος και το λιμάνι στα Σύβοτα της Λευκάδας (Δεν είναι τυχαίο το όνομα από το Συς + βόσκω = χοιροβοσκή και μάλιστα υπάρχει προ αμνημονεύτων χρόνων!).
Προτείνουμε σε οποιονδήποτε έχει αντίθετη γνώμη να επισκεφθεί και να παραμείνει όσο χρόνο θέλει, κυρίως Οκτώβρη – Νοέμβρη και Φλεβάρη – Μάρτη, που επικρατούν ιδιαίτερα δυνατοί άνεμοι και καταιγίδες, για να διαπιστώσει και ο πλέον δύσπιστος πρώτα ότι η περιγραφή του Ομήρου όχι μόνο ταυτίζεται με τον κόλπο των Συβότων απόλυτα, αλλά και κυρίως ότι τελειότερη περιγραφή αυτού του πανέμορφου κόλπου δεν έγινε ποτέ και από κανένα στον κόσμο, για χιλιάδες χρόνια.
15) Η Ιθάκη είναι «αμφίαλος» [Οδ. α, 386 – Οδ. α, 395 – Οδ. α, 401 – Οδ. β, 293 – Οδ. φ, 252]
Κρίνω σκόπιμο επίσης, να επισημάνω και τον 5 φορές επαναλαμβανόμενο χαρακτηρισμό της Ιθάκης «αμφίαλος»! Αυτό σημαίνει πως η Ιθάκη περιβρέχεται, περικυκλώνεται από θάλασσα. Γράφει ο Ολλανδός Adriaan Goekoop (ένας ερασιτέχνης αρχαιολόγος): “Η Ιθάκη έχει κληθεί γενναιόδωρα νησί χωρίς πραγματική θεμελίωση στο πρωταρχικό κείμενο. Σε καμία από τις 83 αναφορές της Οδύσσειας και τις 3 αναφορές της Ιλιάδας δεν αναφέρεται ο προσδιορισμός της Ιθάκης ως «ΝΗΣΟΣ», αν και ο επιθετικός προσδιορισμός «ΝΗΣΟΣ» χρησιμοποιείται 45 φορές στο κείμενο για να προσδιορίσει άλλες νησιωτικές αναφορές”. Βεβαίως θα διαφοροποιηθώ με τον A. Goekoop στο εξής σημείο: Θεωρώ ότι στο Οδ. ν, 95 «τήμος δη νήσω προσεπίλνατο ποντοπόρος νηύς» [το καλοτάξιδο το πλοίο πια έφθασε στο νησί], που κατά την ταπεινή μου άποψη βεβαιώνει πως η Ιθάκη ήταν νησί. Αναρωτιέμαι, δεν είναι πολύ περίεργο και παράξενο να μιλάει ο ακριβολόγος Όμηρος με αυτόν τον τρόπο για ένα νησί, που έτσι κι αλλιώς περιβρέχεται από θάλασσα; Το μοναδικό νησί που πάρα πολλοί δεν το θεωρούν νησί, αλλά περιβρέχεται από θάλασσα, είναι η Λευκάδα!
Θα ήθελα εδώ να επισημάνω ότι στη Λευκάδα δεν έγινε απολύτως καμία αλλαγή καμιάς ονομασίας είτε νησιού, είτε βουνού, είτε τοποθεσίας, είτε κρήνης, είτε σπηλιάς, είτε πηγής, είτε ποταμού, είτε οτιδήποτε, με σκοπό να οδηγήσει τον οιονδήποτε στην κατεύθυνση ότι αυτή είναι κατά κύριο λόγο και ότι αυτή και μόνη διαθέτει τα περισσότερα επιχειρήματα να είναι η Ομηρική Ιθάκη! Όλες οι κορυφαίες Ελληνικές Εγκυκλοπαίδειες των αρχών του περασμένου αιώνα (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Εγκυκλοπαίδεια Ηλίου, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη κλπ.), αναφέρουν π.χ. το βουνό στο Βόρειο Θιάκι, ως βουνό Ανωγή, ενώ σήμερα προσπάθησαν και επέβαλλαν το όνομα Νήριτον, χωρίς ακόμα η αρχαιολογική σκαπάνη να αποφανθεί! Το ίδιο κάνουν και με τη βραχονησίδα Μαθηταριό ή Δασκαλιό προσπαθώντας να μετατρέψουν το όνομά της σε Αστερίς, για να μην επαναλάβουμε πως την πόλη της Ομηρικής Ιθάκης την πηγαινοφέρνουν από τον Αετό στα Πηλικάτα και το αντίθετο! Το ίδιο κάνουν και με το όρος Νήιον, το οποίο ακόμη δεν σταθεροποίησαν, διότι όσοι πιστεύουν πως η πόλη ήταν στο βόρειο τμήμα το τοποθετούν στην Εξωγή, ενώ όσοι πιστεύουν πως η πόλη ήταν στο Νότιο τμήμα το τοποθετούν στο Μεροβίγλι! Υπάρχει και μια τρίτη άποψη, που προσπαθεί να εξισορροπήσει τα πράγματα, η οποία προσπαθεί να μας πείσει πως το Νήιον είναι το Νήριτον χωρίς το ρ και το τ, ή το Νήριτον είναι το ίδιο το Νήιον με προσθήκη του ρ και του τ. Το ίδιο συμβαίνει και με το λιμάνι του Φόρκυνα, που άλλοι το τοποθετούν στο Βαθύ, άλλοι στον διπλανό κόλπο Ντέξια κι άλλοι στις Αφάλες! Στο Θιάκι υπάρχουν όλα όσα αναφέρονται στο Έπος εις διπλούν και όλη η υφήλιος προσπαθεί να ξεδιαλύνει ποιο είναι το πραγματικό και ποιο το αντίγραφο!
Τέλος θα ήθελα να υπογραμμίσω πως η Λευκάδα, ενισχύεται σοβαρά από τα γραφόμενα του Πλίνιου (Nat. History, IV., I, 5.), ο οποίος επισημαίνει: «Dein sinus et Leucadia ipsa paeninsula, quondam Neritis appellata» = έπειτα ο κόλπος και η χερσόνησος Λευκαδία, που παλιότερα (πριν τους Κορίνθιους) λέγονταν Νηρίτις. Αυτό σημαίνει πως με την Κάθοδό τους οι Δωριείς (ορεσίβια φυλή χωρίς γνώσεις ναυσιπλοΐας), εισέβαλαν εύκολα στην Ομηρική Ιθάκη, λόγω της ευχερούς πρόσβασης από ξηρά, που μάλλον θα είχε καιρό να καθαριστεί ο δίαυλος! Το γεγονός αυτό ανάγκασε τους Ιθακήσιους σε φυγή και την μετακίνηση τους προς τα Α και ΝΑ σε άλλο νησί της επικράτειάς τους, μακριά από την Αιτωλοακαρνανία, στο οποίο οι Δωριείς τότε δεν είχαν πρόσβαση, όπως στην Ομηρική Ιθάκη. Μαζί τους πήραν ότι είχαν και δεν είχαν από υλικά πράγματα και μαζί μ’ αυτά ότι πιο πολυτιμότερο είχαν, την ιστορία τους, τον πολιτισμό τους και κυρίως το όνομά τους, το οποίο και έδωσαν στη νέα τους πατρίδα! (Αυτό το φαινόμενο της μεταφοράς του ονόματος είναι πολύ συχνό στην Ελληνική φυλή). Έτσι απέμεινε στο νησί τους η ονομασία από το ψηλό, ξέφαντο και δασωμένο κυρίως με Έλατα βουνό Νήριτον και γι’ αυτό λέγονταν Νηρίτις. Το όνομα αυτό διατηρήθηκε και από τους Δωριείς, μιας και υπήρχε στις βουνοκορφές της η «Νήριτος ύλη» και επίσης γιατί και στη Δωρική διάλεκτο η δίλεξη αυτή φράση εκφέρονταν και σήμαινε το ίδιο με την αντίστοιχη Αχαϊκή! Το όνομα αυτό το διατηρούσε η πρώην Ομηρική Ιθάκη μέχρι που ήρθαν οι Κορίνθιοι και δημιούργησαν μια καινούργια πόλη την Λευκάδα (πιθανώς από το Λευκάς πέτρη) και οι κάτοικοί της ονομάσθηκαν αρχικά Επιλευκάδιοι, όπως μας πληροφορεί ο I. Partch, Lefkas, 1889, p. 7. Το ότι στην περιοχή συνέβησαν αρκετές μετακινήσεις μετά την Κάθοδο των Δωριαίων, είναι πλέον και γεγονός και αποδεκτό από το σύνολο σχεδόν των Αρχαιοελληνιστών. Ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι στο νησί Αστερίς υπήρχε οικισμός μεταξύ των αμφίδυμων λιμανιών με το όνομα Αλαλκομενές και τελικά βρέθηκε να έχει μετακομίσει στον Πισαετό, την οποία λανθασμένα ο μεγάλος Σλήμαν θεώρησε πως ήταν η Ομηρική Ιθάκη. Τελικά ο Πλούταρχος μας πληροφορεί πως είναι η πόλη Αλαλκομενές! Δεν πρέπει να μας διαφεύγει βεβαίως, πως οι Κεφαλλήνες ήταν μία φυλή πρωτοελληνική, η οποία κατοικούσε για αρκετό διάστημα στην περιοχή της Ακαρνανίας, την ίδια περίπου εποχή που στην περιοχή υπήρχαν και οι Τηλεβόες, οι οποίοι πρώτοι εποίκησαν τα νησιά, που σήμερα είναι αποδεκτά από όλους τους ερευνητές ως Τηλεβοϊδες νήσοι (Κάλαμος, Καστός και Μεγανήσι) και οι οποίοι πιθανόν κάτω από την πίεση των Δωριαίων ή των Κουρητών ή άλλων λόγων, κάποια εποχή μετακόμισαν και εγκαταστάθηκαν στην σημερινή Κεφαλονιά, στην οποία και έδωσαν το δικό τους όνομα! Αναμφισβήτητα κι από την μικρή Ομηρική Σάμη, στην οποία εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι της Ομηρικής Ιθάκης και την μετονόμασαν σε Ιθάκη, έφυγαν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι και μετακόμισαν στο απέναντι μεγάλο νησί (πιθανότατα το Ομηρικό Δουλίχιο, που ο Όμηρος τα ταυτίζει «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» ως δίδυμα νησιά) και ονόμασαν την περιοχή Σάμη. Το όνομα Κεφαλονιά για πρώτη φορά ιστορικά αναφέρεται από τον Ηρόδοτο γύρω στο 450 π.Χ. Επίσης ο λαός του Οδυσσέα ονομαζόταν «Κεφαλλήνες» και κατείχε την Ιθάκη, τη Ζάκυνθο, την ακτή της Ακαρνανίας και το Δουλίχιο και τη Σάμη.

Μετά όλα τα προαναφερθέντα απομένει στον κάθε αναγνώστη να βγάλει μόνος του τα δικά του συμπεράσματα. Καλό βέβαια θα ήταν να περιπλεύσει κανείς την εν λόγω περιοχή από τη Β. είσοδο του πορθμού της Λευκάδας μέχρι την Πύλο του Νέστορα και να επανέλθει στο ίδιο μέρος. Σ’ αυτή τη διαδρομή σκόπιμο θα ήταν να υπάρχουν από ένας Ερευνητής (Ιθακιστής, Λευκαδιστής, Κεφαλληνιστής, Παληκιστής) και μια Οδύσσεια!
Τα συμπεράσματα και αποτελέσματα εναπόκεινται στην ευφυΐα του καθενός αναγνώστη!

ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ:

(Κ.Κ) = ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ-ΚΑΚΡΙΔΗΣ, (Α.Ε) = ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ, (Ε.Κ) = ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ, (Ε.Γ) = ΕΠΑΜ. ΓΑΖΗΣ

Νώντας Γαζής
Συγγραφέας – Ερευνητής

Δεν είναι στις προθέσεις, στην παιδεία και στην αγωγή μου να επιβάλλω σε κανέναν άνθρωπο τις απόψεις μου! Δεν προσπαθώ με αυτό το πόνημα να αποδείξω ή να επηρεάσω τον οιονδήποτε για το ποιό νησί σημερινό είναι η Ομηρική Ιθάκη ή η Σάμη ή το Δουλίχιο ή η Σχερία ή η Αστερίς ή η Ακτή ηπείροιος κλπ. Πιστεύω ακράδαντα πως απόδειξη με τα σημερινά δεδομένα, που έχουμε όλοι μας, δεν είναι δυνατή. Μελέτησα όλους σχεδόν τους συγγραφείς και ερευνητές (Αρχαίους Έλληνες της Κλασσικής και της Ελληνιστικής εποχής καθώς και Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Αναγεννησιακούς και Νεώτερους Ευρωπαίους και Αμερικάνους καθώς επίσης και τους περισσότερους σύγχρονους με τη βοήθεια του διαδικτύου) και περιληπτικά παραθέτω τα βασικά στοιχεία που αναφέρονται από τον ίδιο τον Ποιητή και Δημιουργό, τον Όμηρο, που όπως και ο Κρατύλος μας συμβουλεύει «Παρ’ Ομήρου χρη μανθάνειν», καθώς και ο Αρίσταρχος ο Σαμόθραξ προτρέπει «Όμηρον εξ Ομήρου δει σαφηνίζειν, αυτόν εξηγούμενον εαυτόν»! αρχηγέτην είναι της γεωγραφικής εμπειρίας Όμηρον Strabo.
Προσπάθησα να εξιχνιάσω τα περισσότερα, κατά το δυνατό, Γεωγραφικά, Τοπογραφικά, Γεωλογικά, Γεωδαιτικά, Φυσικά κλπ. στοιχεία από τις εκπληκτικές περιγραφές του Όμηρου, γύρο από την Ιθάκη του Οδυσσέα, και τα εκθέτω δημόσια σε μια πολύ σύντομη περίληψη, αποδεχόμενος την όποια καλόπιστη και κακόπιστη ακόμη κριτική.
Μερικά από τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, μπορεί κανείς να τα βρει σε περισσότερα από ένα νησιά. Σημασία έχει ποιο απ’ τα τέσσαρα σημερινά νησιά συγκεντρώνει προφανώς τα περισσότερα αν όχι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, ώστε να μας προϊδεάσει για το ποιο απ’ όλα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να είναι η Ομηρική Ιθάκη.
Πέρα όμως από την προσέγγιση που αποτόλμησα στα δύο Έπη (με προτεραιότητα και ένταση και έμφαση στην Οδύσσεια), περιήλθα και περπάτησα τα 4 νησιά, που υπάρχουν στον ίδιο ακριβώς χώρο αναλλοίωτα, όπως αποδεικνύει η Επιστήμη από την εποχή των παγετώνων, ώστε να έχω προσωπική άποψη και γνώση όλων εκείνων των στοιχείων, με τα οποία περιγράφει ο Όμηρος την Ιθάκη του εμβληματικού Οδυσσέα!
Η τελική διαμόρφωση της ελληνικής γης ολοκληρώθηκε κατά το Πλειστόκαινο. Σ’ αυτή την εποχή που κράτησε από 2 εκατομμύρια π.Χ. μέχρι το 10.000 π.Χ., σημειώνονται νέες γεωλογικές μεταμορφώσεις και γεωγραφικές διαφοροποιήσεις, μικρής σχετικά κλίμακος, με ανόδους και καθόδους της στάθμης των θαλασσών και έντονες κλιματολογικές διακυμάνσεις ψυχρών ή θερμών εποχών. Είναι η εποχή των παγετώνων.
Τα 4 νησιά Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ιθάκη και Ζάκυνθος ήταν ένα ακρωτήριο, που κρέμονταν από την περιοχή της Ακαρνανίας, μέχρι την εποχή των παγετώνων. Με το τέλος των παγετώνων εμφανίστηκαν τα 4 νησιά ξέχωρα το ένα από το άλλο, όπως ακριβώς είναι σήμερα. (Πηγή «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», Εκδοτική Αθηνών, Τόμ. Α΄). Αυτό, βέβαια, δεν το γνώριζε ούτε ο Στράβων, ούτε ο Λίβιος, ούτε ο Πλίνιος και οι λοιποί ερευνητές της Αρχαίας και Ελληνιστικής εποχής, που επηρέασαν σοβαρότατα την έρευνα και επέτειναν τον προβληματισμό στην ανεύρεση της Ομηρικής Ιθάκης, διότι θεώρησαν την Λευκάδα ως χερσόνησο, με αποτέλεσμα ή να κομματιάζουν κάποιο νησί, ή να το εκτοπίζουν από την πραγματική του θέση σε θέση άσχετη με τα γραφόμενα του Έπους, ή να το εξαφανίζουν προσπαθώντας να μας πείσουν ότι κάποιος σεισμός το εξαφάνισε. Κι όλα αυτά επειδή θεωρούσαν, απόλυτα λανθασμένα, πως το 4ο νησί, η Λευκάδα, δεν ήταν νησί αλλά χερσόνησος της Ακαρνανίας! Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως στην Αρχαία Ελλάδα μέχρι τον 1ο π.Χ αιώνα οι λέξεις ΝΗΣΟΣ και ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ εκφέρονταν με την μοναδική λέξη ΝΗΣΟΣ (εξ ου και ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ)! Οι λέξεις Νήσος και Χερσόνησος προέρχονται από το ρήμα ΝΕΩ, που σημαίνει κολυμπώ, πλέω, επιπλέω. Τα νησιά και οι χερσόνησοι περιπλέονται, κατά τον Όμηρο, έχουν τριγύρω τους θάλασσα. Τα νησιά και οι χερσόνησοι είναι πλωτά, με την έννοια ότι είναι και προσπελάσιμα και βατά για τα πλοία. Τα νησιά και οι χερσόνησοι επιπλέουν, κολυμπούν. Με πλήρη συναίσθηση των λεγομένων μου, θεωρώ πως η Λευκάδα και χερσόνησος να ήταν, που επιστημονικά έχει αποδειχθεί πως δεν ήταν, υποχρεωτικά την Ομηρική εποχή αποκαλούνταν ΝΗΣΟΣ!
Όποιος γνωρίζει καλά τα 4 νησιά, μελετήσει με ενάργεια και αντικειμενικότητα το Ομηρικό κείμενο και κάνει τους σωστούς συνειρμούς, πιστεύω πως χωρίς κανένα δισταγμό θα αναγνωρίσει αβίαστα από μόνος του, ποιο από τα 4 νησιά ταυτίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό με την Ομηρική Ιθάκη!
Έτσι θα βοηθηθούν σε μεγάλο βαθμό και οι αρμόδιες Αρχαιολογικές και Ανασκαφικές υπηρεσίες να κατανείμουν στη σωστή κατεύθυνση την αρχαιολογική σκαπάνη και μάλιστα όταν το Υπουργείο Πολιτισμού όχι μόνο δεν έχει κονδύλια επαρκή για ανασκαφικές εργασίες, αλλά αδυνατεί να πληρώσει και τους φύλακες αρχαιοτήτων!
Ας διερευνήσουμε, όμως, ένα – ένα αυτά τα χαρακτηριστικά της Ομηρικής Ιθάκης:

ναιετάω δ’ Ιθάκην ευδείελον: εν δ’ όρος αυτή
Νήριτον εινοσίφυλλον, αριπρεπές: αμφί δε νήσοι
πολλαί ναιετάουσι μάλα σχεδόν αλλήλησι,
Δουλίχιόν τε Σάμη τε και υλήεσσα Ζάκυνθος.
αυτή δε χθαμαλή πανυπερτάτη ειν αλί κείται
προς ζόφον, αι δέ τ’ άνευθε προς ηώ τ’ ηέλιόν τε, (Οδ. ι, 21-26)

1) Η Ομηρική Ιθάκη ήταν ευδείελος =ξέφαντη, γιατί είχε ένα μεγαλοπρεπές βουνό το Νήριτο – «εν δ’ όρος αυτή Νήριτον εινοσίφυλλον, αριπρεπές·»
Αυτό το χαρακτηριστικό του ογκώδους, του ξέφαντου και μεγαλοπρεπούς βουνού το έχει η Κεφαλονιά με τον Αίνο (1628 μ.), την Αγία Δυνατή (1131 μ.) το Ρούδι (1.125μ.), την Κόκκινη Ράχη (1.082μ.) και η Λευκάδα με τα Σταυρωτά (1.141μ.), το Μέγα Όρος (1.020 μ.), την Ελάτη (1.058 μ.) και τον Προφήτη Ηλία (1.040μ.), το Λαϊνάκι, τους Σκάρους κλπ.
Το σημερινό Θιάκι έχει δύο βασικές αποκλείσεις από το Ομηρικό κείμενο: Η πρώτη είναι πως δεν έχει ένα μεγαλοπρεπές βουνό αλλά δύο ξεχωριστούς ψηλούς λόφους (Ανωγής 806 μ. και το Μεροβίγλι 629 μ.) και το δεύτερο ότι αν δεν γνωρίζει ο περιπλέων ταξιδευτής το χάρτη και την περιοχή του Ιόνιου πελάγους, δεν θα μπορεί να διαπιστώσει την ύπαρξή του σαν ξεχωριστό νησί, αλλά θα μένει με την εντύπωση ότι περνάει δίπλα από ένα και μεγάλο νησί, προφανώς την Κεφαλονιά.
Όσον αφορά την Παλική, δεν έχει καμία σχέση με το χαρακτηριστικό αυτό, για πολλούς λόγους:
1) Στη ναυσιπλοΐα της περιοχής, που γίνεται 100% μεταξύ του κορμού της Ελλάδας και των νησιών (παράκτια πλεύση), είναι φύσει και θέσει αδύνατο να την αντικρύσει κανείς, ακόμη κι αν είχε ένα βουνό ψηλότερο κι από τον Αίνο.
2) Οι ίδιοι οι υποστηρικτές της Παλικής κατηγορούν το Θιάκι ότι δεν μπορεί να είναι η Ομηρική Ιθάκη, γιατί το σημερινό το Θιάκι είναι κατ’ εξοχήν λοφώδες κι όχι πεδινό. Κι αυτό γιατί ερμηνεύουν λάθος τη φράση «αυτή δε χθαμαλή ειν αλί κείται». Σαφώς η φράση αυτή, που χρησιμοποιεί το ρήμα κείμαι κι όχι το ρήμα ειμί, μας εξηγεί ότι η Ιθάκη βρίσκεται χαμηλά στη θάλασσα, κάτι που στην ναυτική γλώσσα σημαίνει κοντά στην ξηρά ή κατά τον Στράβωνα «πρόσχωρον τη ηπείρω», μιας και το χαμηλώνει ένα πλοίο (καταπλέει, κατέρχεται), σημαίνει ότι πλησιάζει στην ακτή. (Περισσότερα στην παρ. ε)
3) Διαθέτει ένα λόφο 514 μ., που κι αν ακόμη ήταν ορατή στη ναυσιπλοΐα (και εννοούμε την βασική γραμμή πλεύσης βεβαίως), θα της έλειπε το χαρακτηριστικό της ξέφαντης.
4) Κι αν ακόμα αποδεχθούμε την ερμηνεία της λέξης «ἐυδείελος» = καλόδυση, (αυτήν που συμφέρει τους Παλικιστές και την θεωρούν ως κύρια ερμηνεία και κύριο ατού) θα πρέπει να γνωρίζουν πως δεν υπάρχει κανένα νησί στα Επτάνησα, που να μην είναι ευδείελο, δηλ. με όμορφη δύση. Κι αυτό που κατηγορούν το Θιάκι ότι δεν έχει το χαρακτηριστικό αυτό, είναι μισή αλήθεια, γιατί από το Σταυρό και μέχρι το βορειότερο ακρωτήριο Μέλισσα, όλη αυτή η περιοχή (Σταυρός, Εξωγή, Αγ. Σαράντα, Αφάλες, Μέλισσα κλπ.) έχει τα ίδια παραμυθένια ηλιοβασιλέματα, που έχουν όλα τα Ιόνια νησιά, και μάλιστα από Μάιο ως το Σεπτέμβρη.
Ο Ησίοδος στο «Έργα και Ημέραι» αναφέρει το επίθετο Νήριτον με το ουσιαστικό ύλη (Νήριτον ύλην), στην οποία περιλαμβάνει κυρίως Έλατα και Βαλανιδιές, που σημαίνει a priori αποκλεισμό του Θιάκι και της Παλικής από την υποψηφιότητα για Ομηρική Ιθάκη, μιας και τα Έλατα υπάρχουν σε υψόμετρο πλέον των 800-900 μ., χαρακτηριστικό που δεν το έχει ούτε το Θιάκι ούτε η Παλική!

2) Η Ιθάκη ήταν κατ’ εξοχήν ορεινή, γιατί εκτός από το μεγαλοπρεπές Νήριτον, είχε και πολλές άλλες κορυφές, όπως το Νήϊον, τον Έρμαιο λόφο, την Κόρακος Πέτρη κλπ., κάτι που αποδεικνύεται με απόλυτη βεβαιότητα, όχι μόνο από τις περιγραφές που δίνει το Έπος, αλλά και από τις πολλές πηγές που είχε. Οι πηγές αποδεικνύουν δύο πράγματα, ότι στην περιοχή επικρατούν πολλές βροχοπτώσεις και ταυτόχρονα υπάρχουν ψηλά βουνά και μάλιστα δασωμένα.
Και αυτό το χαρακτηριστικό των πολλών κορυφών το έχει η Λευκάδα και η Κεφαλονιά, όπως προαναφέραμε. Επίσης και στα δύο νησιά τα βουνά τους ήταν δασωμένα με την μαύρη Ελάτη, η οποία επικρατεί ακόμη στην Κεφαλονιά, ενώ στην Λευκάδα καταστράφηκε από τεράστιες πυρκαγιές, αλλά παραμένει το όνομα μιας από τις πέντε κύριες κορυφές της, η Ελάτη, που αποδεικνύει του λόγου το αληθές! Η περιοχή της Παλικής πόρρω απέχει απ’ το να χαρακτηριστεί ως ορεινή.

3) Η Ιθάκη ήταν βραχώδης, τραχιά, πετρώδης, χωρίς πλατείς δρόμους, δεν ήταν κατάλληλη για άλογα, δεν είχε λιβάδια παρά μόνο βοσκοτόπια για γίδια και γελάδια.
Εδώ προσιδιάζουν κυρίως η Λευκάδα, αλλά και το Θιάκι και η Κεφαλονιά. Η Παλική είναι κατ’ εξοχήν πεδινή και ομαλή.

4) Η Ιθάκη είχε πάρα πολλά νερά και πηγές, γι’ αυτό και δεν μπορείς να την κατατάξεις στο φτωχά νησιά.
Εδώ κατ’ εξοχήν υπερέχει όλων η Λευκάδα. Έχει πάμπολλες και αξιολογότατες αστείρευτες πηγές, με τεράστιες ποσότητες νερού και είναι από τα λίγα νησιά στον κόσμο, αυτού του μεγέθους, που μία πηγή της δημιουργεί έναν εκπληκτικής ομορφιάς καταρράχτη, που στην κατάληξη του ποταμιού αυτού και στην ένωσή του με τη θάλασσα σχηματίζει ένα πολύ ήρεμο ρείθρο, προστατευμένο με ευκαλύπτους! (Αν τελικά αποδειχθεί πως η Λευκάδα είναι η Ομηρική Ιθάκη, αυτό το ρείθρο είναι το λιμάνι όπου προσάραξε ο βασιλιάς Μέντης των Ταφίων. Εξ αιτίας δε της απόστασης του λιμένα του Ρείθρου από το παλάτι, του γεγονότος ότι το παλάτι ήταν πολύ κοντά στη θάλασσα (και πουθενά δεν αναφέρεται ότι είναι κτισμένο σε κάποιο υψόμετρο), αλλά και των πολλών ευκαλύπτων από τις δύο πλευρές του ρέματος, ο Τηλέμαχος δεν αντιλήφθηκε την έλευσή του, γι’ αυτό και τον ρώτησε αν ήρθε με τα πόδια!)
Το Θιάκι και η Παλική στερούνται νερών και πηγών, είναι από τις πιο άνυδρες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας, παρ’ όλες τις υπερβολικές, στην περιοχή, βροχοπτώσεις. Ιδιαίτερα το Θιάκι είναι από τις φτωχότερες σε νερά περιοχές, κάτι που επιβεβαιώνεται από τα μεγάλα διαστήματα που είχε ελάχιστους έως και καθόλου κατοίκους, στη μακραίωνη ιστορία της. Η Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς στο λήμμα Ιθάκη την αναφέρει ως «υδάτων στερουμένη νήσος».

5) Η Ιθάκη βρίσκονταν «χθαμαλή ειν αλί» – χαμηλά στη θάλασσα (κοντά στην ηπειρωτική χώρα, σύμφωνα με την μοναδική ερμηνεία, που εδώ είναι η Ναυτική), ενώ τα άλλα 3 νησιά (Δουλίχιο, Σάμη και Ζάκυνθος) βρίσκονταν «άνευθε» – χώρια, μακριά, ψηλά στη θάλασσα (μακριά απ’ τη στεριά). Η λέξη χθαμαλή, όπως αναλυτικά μελετήσαμε, αλλά περιληπτικά σας ενημερώνουμε, δεν σημαίνει κατά κανένα τρόπο, ότι είναι χαμηλή ή πεδινή, διότι δεν συνοδεύεται από το ρήμα «ειμί» αλλά από το ρήμα «κείμαι», «χθαμαλή ειν αλί κείται»=βρίσκεται χαμηλά στη θάλασσα, που σημαίνει κοντά στη στεριά! Η λέξη χθαμαλή έχει πολλές ερμηνείες στην Ελληνική γλώσσα. Η άποψη ότι έχει την μοναδική ερμηνεία χαμηλή, είναι και λάθος και χρησιμοποιείται κυρίως από τους μη γνωρίζοντες την Ελληνική γλώσσα αρκετά, οι οποίοι επιμένουν πως η ερμηνεία της είναι μονοσήμαντη. Ο χαρακτηρισμός «χθαμαλή» σε ύψος, είναι αδιανόητο να αποδοθεί σε νησί με τα χαρακτηριστικά των παραγράφων α, β και γ. Βάσιμα πιστεύω πως στην περίπτωση αυτή που διερευνούμε το «χθαμαλή» σημαίνει κοντά στην ακτή, κοντά στη στεριά (από το «χθων» = χώμα, «χαμαί» – χάμω). Η Ιθάκη του Ομήρου κείται «χθαμαλή», με την έννοια που το ερμηνεύει ο Στράβων «πρόσχωρος τη ηπείρω» = πλησίον της ακτής! Στη ναυτική γλώσσα «ένα πλοίο κατέρχεται στο Λιμάνι», σημαίνει ότι προσεγγίζει, χαμηλώνει, πλησιάζει στη στεριά, πάει για λιμενισμό, για αραξοβόλι, που αποδεικνύει ότι το χαμηλώνει δεν κυριολεκτεί μονοσήμαντα ως προς το ύψος (όπως προσπαθούν να μας επιβάλλουν οι Παληκιστές), μιας και η θάλασσα είναι επίπεδη! Αντίθετα όταν «ένα πλοίο ανεβαίνει στο πέλαγος», σημαίνει πως απομακρύνεται από τη στεριά, θεωρείται δηλ. ότι υψώνει, ανέρχεται, αναπλέει, αποπλέει, παρ’ όλο που η θάλασσα σ’ αυτά τα μεγέθη θεωρείται επίπεδη! Δες τε δύο παραδείγματα:
Α΄. Ο Εύμαιος όταν επιστρέφει από το Παλάτι στη χοιροσπηλιά του, λέει στον Τηλέμαχο (Οδ. π, 471-473):

ήδη υπέρ πόλιος, όθι θ’ Έρμαιος λόφος εστιν,
ήα κιών, ότε νήα θοήν ιδόμην κατιούσαν
ες λιμέν’ ημέτερον· πολλοί δ’ έσαν άνδρες εν αυτή

καθώς επέστρεφα και ήμουν πάνω απ᾿ την πόλη στο λόφο
του Ερμή, οπότε αγνάντεψα, ένα καράβι γοργό να κατεβαίνει
στο λιμάνι μας γεμάτο μ’ άντρες μέσα, (Ε.Γ)

Β΄. Ο Ποσειδώνας βλέποντας το πλοίο των Φαιάκων να κατευθύνεται προς την Σχερία, επιστρέφοντας από το λιμάνι του Φόρκυνα, όπου άφησαν τον Οδυσσέα, λέει στον Δία (Οδ. ν, 149-151):

νυν αυ Φαιήκων εθέλω περικαλλέα νήα,
εκ πομπής ανιούσαν, ενηεροειδέι πόντω
ραίσαι.

Τώρα που το όμορφο πλοίο των Φαιάκων επιστρέφει
από την μεταφορά του Οδυσσέα, ανερχόμενο στο σκοτεινό πέλαγος,
θέλω να το συντρίψω, (Ε.Κ)

«Θα κατέβω χάμω στη Σπάρτη», λένε οι Αθηναίοι, που σημαίνει στην κυριολεξία ότι «Θα κατέβω Νότια στη Σπάρτη». Ουσιαστικά εδώ το χαμηλά σημαίνει Νότια, κάτι που επιβεβαιώνεται κι από την έκφραση «Η Κάθοδος των Δωριέων».
Εδώ το «χθαμαλή ειν αλί κείται» προσδίδει μοναδικότητα αποκλειστικά στη Λευκάδα, χωρίς καμία αμφιβολία, γιατί αυτή μόνη είναι πολύ κοντά στην ηπειρωτική (στεριανή) χώρα, ενώ τα άλλα τρία απέχουν πολλά μίλια απ’ αυτήν, κάτι που επιβεβαιώνει και ο Ποιητής τοποθετώντας τα «άνευθε».

6) Η Ιθάκη βρίσκονταν «πανυπερτάτη προς ζόφον»=πιο απόμακρη προς τη δύση και το σκοτάδι, είναι δηλ. βορειοδυτικότερα από τα τρία άλλα (τα δίδυμα «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» και την δασώδη Ζάκυνθο), τα οποία βρίσκονταν προς την αυγή και τον ήλιο (ανατολικά και νότια).
Κι εδώ την μοναδικότητα έχει η Λευκάδα, αποκλείεται δε, χωρίς καμία αμφιβολία, το Θιάκι.
Όσον αφορά τους Παλικιστές, είναι κατά την άποψή τους το βασικότατο σημείο, που η Παλική προσιδιάζει με την Ομηρική Ιθάκη. Γι’ αυτό και η προσπάθεια τους ήταν να επιβάλουν την ερμηνεία της λέξης «ευδείελος» ως καλόδυση (αναφερόμαστε στον Ζιλ Λε Νοάν, συνεπικουρούμενο από τον Κεφαλονίτη κ. Πάντο, καθώς επίσης και τους τρεις συγγραφείς του Odysseus Unbound). Δεν πρόσεξαν όμως μία βασική λεπτομέρεια: στην εποχή την Μυκηναϊκή ο Βοριάς δεν ήταν στη θέση που τον τοποθετούμε σήμερα, αλλά γύρω στις 60ο- 70ο αριστερότερα και χαμηλότερα προς τη δύση ή κατά την άποψη του Εκαταίου, των Πτολεμαίων, του Στράβωνα κλπ. από κει που φυσάει ο Πονέντε – Μαίστρος (δείτε τους αντίστοιχους χάρτες). Με τον τότε λοιπόν προσανατολισμό όχι μόνο δεν ήταν δυτικότερη όλων η Παλική, αλλά ήταν νοτιότερη όλων, με την Λευκάδα να είναι δυτικότερη όλων. (Η γραμμή Κόρινθος, Μεσσολογγι, Αστακός είσοδος Αμβρακικού, Κέρκυρα, Ιταλία, θεωρούνταν από τους ανωτέρω Γεωγράφους, ως ευθεία μεν και μάλιστα καθαρά από Ανατολή προς Δύση!).
Σε επιβεβαίωση αυτού του προσανατολισμού ο Λίβιος περιγράφοντας την πολιορκία της Λευκάδας από τους Ρωμαίους το 197 π.Χ, γράφει: «Leukada, occidentis regione artis fancibus cohaereus Acarnaniae» = Η Λευκάδα στο δυτικό της τμήμα είναι συνδεδεμένη με την Ακαρνανία. Ουσιαστικά χαρακτηρίζει το βόρειο άκρο της Λευκάδας με τα σημερινά δεδομένα, το κοντινότερο προς την Ακαρνανία, ως καθαρά δυτική περιοχή του νησιού. Αυτό επιβεβαιώνει τον εσφαλμένο προσανατολισμό των αρχαίων, όπως και σε άλλο σημείο αναφέρουμε!
Και βέβαια το επιβεβαιώνει και ο Στράβων (10-2-15) περιγράφοντας την Κεφαλονιά:
[Κεῖται δ᾽ ἡ Κεφαλληνία κατὰ Ἀκαρνανίαν͵ διέχουσα τοῦ Λευκάτα περὶ πεντήκοντα (οἱ δὲ τετταράκοντά φασι) σταδίους͵ τοῦ δὲ Χελωνάτα περὶ ὀγδοήκοντα. αὐτὴ δ᾽ ἐστὶν ὡς τριακοσίων τὴν περίμετρον͵ μακρὰ δ᾽ ἀνήκουσα πρὸς εὖρον͵ ὀρεινή·] Μετ. Η Κεφαλονιά βρίσκεται κοντά στην Ακαρνανία. Απέχει από τον Λευκάτα κάπου πενήντα στάδια (μερικοί δέχονται σαράντα), και από τα Χελωνάτα εκατόν ογδόντα. Αυτή έχει περίμετρο κάπου τριακόσια106 και είναι μακρόστενη προς εύρο107, ορεινή.
(Σημ. μεταφραστή: 106. Ο Στράβων πρέπει να είχε γράψει επτακοσίων (ψ΄) αντί τριακοσίων (τ΄), που είναι σχεδόν σωστή περίμετρος, χωρίς να υπολογίζουμε τους μυχούς των κόλπων. 107. Δηλαδή προς την κατεύθυνση της χειμερινής ανατολής (νοτιοανατολικά), όπως εξηγεί ο Ποσειδώνιος (βλ.Α,ΙΙ,21))

7) Η Ιθάκη ήταν στο διάμεσο Θεσπρωτίας – Δουλίχιου, κάτι που επιβεβαιώνει και την παραπάνω φράση, δηλ. δυτικά προς βορειοδυτικά απ’ τα άλλα.
Υπάρχει ένα δεδομένο, ότι το Δουλίχιο, είναι αδιανόητο, απαράδεκτο, αντιομηρικό, αντιεπιστημονικό και τεράστιο λάθος, να τοποθετείται στις μικρές και ακατοίκητες στην πλειοψηφία τους Εχινάδες. Το Δουλίχιο το τοποθετεί ο Ποιητής ακριβώς δίπλα – δίπλα με τη Σάμη, που το επιβεβαιώνει με τρεις τρόπους: α) με τη χρήση του … τε … τε … «Δουλίχιόν τε Σάμη τε…», β) με τη φράση μάλα σχεδόν αλλήλησι = πολύ κοντά μεταξύ τους και γ) το επισφραγίζει με τη λέξη άνευθε = πολύ μακριά απ’ την ηπειρωτική ακτή. Οι Εχινάδες είναι πολύ κοντά στην ηπειρωτική ακτή, που σημαίνει ότι το Δουλίχιο και η Σάμη είναι αδιανόητο και να το σκεφθεί κανείς ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με τις Εχινάδες, οι οποίες σχεδόν το 70-80% ήδη από την εποχή του Θουκυδίδη έχουν προσχωθεί από τον Αχελώο και δεν υπάρχουν σαν νησιά, αλλά σαν ένας εύφορος κάμπος της Αιτωλοακαρνανίας! Επίσης και τα δύο αυτά νησιά «Δουλίχιόν τε Σάμη τε», τα τοποθετεί στο διάμεσο μεταξύ Ομηρικής Ιθάκης, η οποία είναι τοποθετημένη τελευταία όλων προς τα δυτικά «πανυπερτάτη προς ζόφον» και της Ζακύνθου, η οποία είναι η πρώτη που συναντάς ανερχόμενος από Πύλο. Ουσιαστικά δηλ. η Ομηρική Ιθάκη, σύμφωνα με τον Ποιητή, ήταν βορειοδυτικότερα των κοντινών και δίδυμων νησιών Δουλίχιου και Σάμης. Πανηγυρικά επιβεβαιώνεται και με το γεγονός ότι όταν ο βασιλιάς της Θεσπρωτίας έστειλε τον Κρητικό (Οδυσσέα) με πλοίο στο Δουλίχιο, με σκοπό από κει να βρει μεταφορικό για Κρήτη, το θεσπρωτικό πλοίο σταμάτησε ενδιάμεσα σ’ ένα ακρογιάλι της Ιθάκης, απ’ όπου και τους ξέφυγε ο επιβάτης, παρ’ όλο που τον είχαν δέσει με σκοπό να τον πουλήσουν για δούλο! Αυτό καταδεικνύει ότι η Ομηρική Ιθάκη βρίσκονταν στο διάμεσο Θεσπρωτίας και Δουλίχιου, συνεπώς δυτικά προς βορειοδυτικότερα του Δουλίχιου. Η άποψη μερικών ερευνητών να τοποθετούν στη σημερινή Λευκάδα την Ομηρική Σάμη ή το Δουλίχιο, καταρρίπτεται απ’ τα παραπάνω δεδομένα. Σύμφωνα με το Έπος η πορεία είναι Θεσπρωτία – Ιθάκη – Δουλίχιο. Σε περίπτωση που κάποιος ήθελε να τοποθετήσει στη Λευκάδα το Ομηρικό Δουλίχιο ή την Ομηρική Σάμη, θα ήταν αντίθετος με το Ομηρικό κείμενο, το οποίο σαφώς τοποθετεί την Ιθάκη μεταξύ Θεσπρωτίας και Δουλίχιου και συνεπώς και Σάμης αφού αυτά τα δύο είναι δίδυμα! Υπάρχουν δυστυχώς αρκετοί ερευνητές που πέφτουν σ’ αυτό το σοβαρότατο λάθος!
Βεβαίως η άποψη της ύπαρξης ενός άλλου νησιού μεταξύ σημερινής Κεφαλονιάς και Ζακύνθου, στο οποίο προσπαθούν να τοποθετήσουν κάποιοι άλλοι ερευνητές το Δουλίχιο, όσοι δεν αποδέχονται την Λευκάδα σαν νησί και θεωρούν το Θιάκι σαν Ιθάκη και την Κεφαλονιά σαν Σάμη, είναι και αντιεπιστημονική και απαράδεκτη και μη συζητήσιμη. Τα 4 σημερινά νησιά υπάρχουν, ακριβώς όπως είναι μέχρι σήμερα, από την εποχή των παγετώνων, χωρίς έκτοτε να έχει παρατηρηθεί απολύτως καμία μεταβολή τους, σύμφωνα με την Γεωλογική Επιστήμη, σύμφωνα με την έρευνα πολλών Γεωλόγων, οι οποίοι μας βεβαιώνουν ότι τα πετρώματα της Ακαρνανίας και της Λευκάδας είναι διαφορετικά και σύμφωνα με τους εγκυρότατους χάρτες του Βρετανικού Ναυαρχείου «Lefkas never had any permanent natural connection with the mainland» = Η Λευκάδα δεν είχε ποτέ οποιαδήποτε μόνιμη φυσική σύνδεση με την ηπειρωτική χώρα. (British Admiralty Chart 203).
Ακόμη όμως κι αν δεχθούμε την απίθανη άποψη ότι η Λευκάδα ήταν χερσόνησος, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στην Ομηρική εποχή και μέχρι την εποχή του 1ου αιώνα π. Χ. οι χερσόνησοι ονομάζονταν νησιά στην καθομιλουμένη, στον δε γραπτό λόγο η λέξη για πρώτη φορά εμφανίσθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον Ηρόδοτο.
Εδώ φαίνεται πως την μοναδικότητα πάλι κερδίζει κατ’ αποκλειστικότητα η Λευκάδα.

8) Η Ιθάκη δεν είναι απέναντι από την Ήλιδα, ενώ τα 3 άλλα νησιά όντως είναι.
Ο Όμηρος επισημαίνει (Οδ. φ, 346-347):

ουθ’ όσσοι κραναήν Ιθάκην κατακυρανέουσιν,
ουθ’ όσσοι νήσοισι προς Ήλιδος ιπποβότοιο:

μηδ’ ὅσοι στὸ πολύπετρο τὸ Θιάκι ἐδῶ ἀρχοντεύουν,
μηδ’ ὅσοι στὰ νησιὰ σιμὰ στὴν ἀλογοβοσκοῦσα τὴν Ἤλιδα, (Α.Ε)

Η έκφραση αυτή, που αντιδιαστέλλει την Ιθάκη από τα άλλα τρία νησιά, σημαίνει ότι η Ιθάκη ήταν μακριά από την Ηλεία, ενώ τα άλλα τρία ήταν απέναντι από αυτήν, κάτι που επαναλαμβάνει και στην Ιλιάδα με τη φράση «Ήλιδος άντα».
Κι εδώ την μοναδικότητα έχει η Λευκάδα, γιατί και τα τρία άλλα βρίσκονται απέναντι από την Ηλεία, ενώ η Λευκάδα είναι πολύ μακριά και απλώς αντικρίζει τα μακρινά βουνά της.

9) Τα δύο νησιά «Δουλίχιόν τε Σάμη τε» ο Όμηρος τα τοποθετεί στο διάμεσο μεταξύ των Ομηρικών νησιών Ζακύνθου και Ιθάκης, θεωρεί δε ότι είναι τόσο κοντά μεταξύ τους, που αναγκάζεται να χρησιμοποιεί τον σύνδεσμο –τε– σε διπλή επανάληψη (τε … τε …) και μάλιστα 4 φορές στην Οδύσσεια, μία στον Ύμνο στον Απόλλωνα και μία ο Βιργίλιος στην Αινειάδα με το αντίστοιχο (–que … que … –) Dulichiumque Sameque! Αυτή η σύνδεση με το επαναλαμβανόμενο … τε … τε …, καταδεικνύει ότι τα δύο στοιχεία (νησιά) που συνδέει, αποτελούν ένα φυσικό αναπόσπαστο ζευγάρι. A nearer connexion is marked by τε…τε… = μία πολύ κοντινή σχέση προσδιορίζεται από τα τε…τε…, μας επισημαίνει στο «A Greek-English Lexicon, based on The German Work of Francis Passow, by Henry George Liddell and Robert Scott». Αυτό βέβαια κατοχυρώνεται πλήρως και με την φράση «μάλα σχεδόν αλλήλησι» = πολύ κοντά μεταξύ τους και «άνευθε» = πολύ μακριά απ’ την ηπειρωτική ακτή. Σύμφωνα με τον Δημιουργό πρέπει να ψάξουμε για ένα ζεύγος νησιών με ορισμένα χαρακτηριστικά.
Φυσικά ζευγάρια νησιών στο Ιόνιο υπάρχουν δύο, οι Παξοί και οι Αντίπαξοι και η Κεφαλονιά με το Θιάκι, που παλιότερα ονομάζονταν Μεγάλη και Μικρή Κεφαλονιά ή Κεφαλονιά και Αντικεφαλονιά (Partsch, Kephallenia σ. 46). Το πρώτο ζευγάρι Παξοί και Αντίπαξοι δεν μπορεί να ερευνηθεί και να συγκριθεί με το δίδυμο Δουλίχιο και Σάμη γιατί δεν έχει καμία γειτονική ούτε και οπτική καν σχέση με τη Ζάκυνθο και την Ηλεία. Αναμφισβήτητα το μόνο σημερινό ζευγάρι, που σύμφωνα με τις περιγραφές του Όμηρου μπορεί να ταυτιστεί με το φυσικό ζευγάρι Δουλίχιο και Σάμη, είναι αποκλειστικά και μόνο η Κεφαλονιά με το Θιάκι! Με τα δεδομένα του έπους είναι ποτέ δυνατό το Δουλίχιο να βρίσκεται σε απόσταση 20 και πλέον μιλίων μακριά από τη Σάμη, με την οποία ο ίδιος ο Όμηρος λεπτομερώς μας περιγράφει ότι είναι πάρα πολύ κοντά μεταξύ τους και επίσης είναι ποτέ δυνατό ακόμα και με την εις άτοπο απαγωγή να είναι κάποιο απ’ αυτά, η Ομηρική Ιθάκη;
Αυτή η εγγύτητα των δύο νησιών, σύμφωνα με τον Όμηρο, αποδεικνύει δύο βασικότατα ζητήματα:
1ον) Είναι φύσει και θέσει αδύνατον, σύμφωνα με το Ομηρικό κείμενο, το Δουλίχιο, που αποτελεί ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι με τη Σάμη, να τοποθετείται στις Εχινάδες και το δίδυμό του, το φυσικό ζευγάρι του, η Σάμη, να βρίσκεται σε απόσταση 20 μιλίων. Ο Όμηρος δεν τα ομαδοποίησε τυχαία με τον σύνδεσμο «τε… τε…», ούτε τυχαία τα τοποθέτησε «μάλα σχεδόν αλλήλησι», αν όντως δεν ήταν δίδυμα και αιωνίως αναπόσπαστα τοποθετημένα δίπλα δίπλα! Ταυτόχρονα τα τοποθετεί σαφέστατα και τα τρία (Δουλίχιο, Σάμη και Ζάκυνθο), σε αντιδιαστολή με την Ιθάκη, «άνευθε (ειν αλί)» δηλ. ψηλά στη θάλασσα – μακριά από την ηπειρωτική χώρα, κάτι που δεν ισχύει με τις Εχινάδες! Τα τοποθέτησε δίπλα – δίπλα και απόμακρα απ’ την κυρίως χώρα, γιατί εκεί ήταν, είναι και θα είναι εσαεί η θέση τους! Τα μέχρι σήμερα ευρήματα, αποδεικνύουν ότι οι περιγραφές του Όμηρου είναι σαφέστατες!
2ον) Είναι φύσει και θέσει αδύνατο να τοποθετείται σήμερα η Ιθάκη σε ένα από τα δύο, είτε στην Κεφαλονιά είτε στο Θιάκι, τα οποία αποτελούν ένα αιώνιο φυσικό ζευγάρι, το οποίο προσιδιάζει απόλυτα στις περιγραφές του δίδυμου «Δουλίχιόν τε Σάμη τε», για τους εξής λόγους: α) Το φυσικό ζευγάρι Δουλίχιο και Σάμη βρίσκεται μεταξύ Ιθάκης και Ζακύνθου, β) Η Ομηρική Ιθάκη δεν είναι πολύ κοντά με κανένα άλλο, τόσο που να αποτελεί φυσικό ζευγάρι με αυτό, αφού ο Όμηρος την τοποθετεί πιο απόμακρα από τα άλλα προς τη δύση (πανυπερτάτη προς ζόφον), συνεπώς δεν μπορεί να ταυτιστεί με κανένα από τα δύο για να αποτελέσει ζευγάρι και γ) αν κάποιος δεν αποδέχεται αυτήν την ταύτιση (Δουλίχιόν τε Σάμη τε με Κεφαλονιά και Θιάκι), πρέπει να μας υποδείξει άλλο δίδυμο νησιών στο Ιόνιο, αφού εκ των πραγμάτων, το άλλο υπάρχον δίδυμο a priori αποκλείεται!

10) Η Ομηρική Ιθάκη ήταν απέναντι από την Ακαρνανία όπου βρίσκονταν η πόλη Νήρικος, την οποία κατέλαβε ο Λαέρτης (περιοχή Κεχροπούλας), πριν την μεταφέρουν οι Κορίνθιοι στην απέναντι Λευκάδα.
Στην Μυκηναϊκή εποχή η Ομηρική Ιθάκη, σύμφωνα με τον Όμηρο, ήταν πολύ – πολύ κοντά στην Ακαρνανία και ειδικότερα στην περιοχή της Κεχροπούλας, όπου υπήρχε η προϊστορική πόλη της Νηρίκου, την οποία κατοικούσαν Κεφαλλήνες και την κατέλαβε ο Λαέρτης (Οδ. ω, 377-378). Το επιβεβαιώνει και ο Φιλοίτιος, ότι ο Οδυσσέας από μικρό τον έβαλε να πιστατεί στα ζώα του, που τα είχε στη γη των Κεφαλλήνων. (ΣΗΜ. Το όνομα Κεφαλονιά στο σημερινό νησί, πρωτοεμφανίζεται το 450 π.Χ. από τον Ηρόδοτο. Αυτό σήμερα πλέον είναι απόλυτα επιβεβαιωμένο από τις επιγραφές με Γραμμική Β, που ανακαλύφθηκαν στο ανάκτορο του Νέστωρα στην Πύλο. Επί τρία χρόνια, χειμώνα – καλοκαίρι, ο Φιλοίτιος μετέφερε καθημερινά ζώα για να θρέψει 160 άτομα που διαβιούσαν στο Παλάτι του Οδυσσέα (114 μνηστήρες συν τους μόνιμους κατοίκους του Παλατιού). Το σημαντικό είναι πως ο Ποιητής επισημαίνει με κάθε λεπτομέρεια πως γίνονταν η είσοδος και μεταφορά των σφαγείων στο νησί! Στο χωρίο Οδ. υ, 185-188, ο Ποιητής περιγράφει με ενάργεια πως ο Φιλοίτιος μετέφερε τα κρεατικά στο νησί: «απ’ τη στεριά τους φέρνανε περάτες». Η μεταφορά δηλ. γίνονταν με Πορθμείς και Πορθμείο, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει στενός σχετικά πορθμός και ότι η απόσταση είναι σαφώς πολύ μικρή, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα χρησιμοποιούσαν Πλοίο και Ναύτες!
Στην Μυκηναϊκή εποχή, λοιπόν, απέναντι από την περιοχή που διαβιούσαν οι Κεφαλλήνες (Ακαρνανία), υπήρχε η Ομηρική Ιθάκη! Στην μετά την κάθοδο των Δωριέων εποχή απέναντι από την Νήρικο της Ακαρνανίας βρίσκουμε τη Λευκάδα, πολύ – πολύ κοντά στην Ακαρνανία, όπως ακριβώς και η Ομηρική Ιθάκη. Στην Μυκηναϊκή εποχή από την Ομηρική Ιθάκη προς την Ακαρνανία και αντίστροφα, περνούσαν με Πορθμεία, κάτι που από την κάθοδο των Δωριέων και μετά γίνεται ακόμη και μέχρι σήμερα στην Λευκάδα. Και επειδή τα νησιά δεν είναι μεταφερόμενα οχήματα, το μοναδικό, που μένει να σκεφτούμε, είναι ότι το νησί, που στην Μυκηναϊκή εποχή ονομάζονταν Ιθάκη, τώρα λέγεται Λευκάδα, γιατί τα ονόματα είναι απόλυτα δεδομένο ότι στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων μεταφέρονται! Συνεπώς έχουμε ταύτιση στο ίδιο νησί, δύο ονομάτων, της μυκηναϊκής Ιθάκης και της αρχαϊκής Λευκάδας.
Στο χωρίο Οδ. ξ, 96-98 βεβαιώνει ο Ποιητής την εγγύτητα της Ακαρνανίας με την Ομηρική Ιθάκη, με τα λόγια:

ή γαρ οι ζωή γ᾽ ην άσπετος· ου τινι τόσση
ανδρών ηρώων, ούτ᾽ ηπείροιο μελαίνης
ούτ᾽ αυτής Ιθάκης·

Ήταν αλήθεια εκείνου αρίφνητο το βιός· κανένας τόσα
από τους ήρωες δεν απόχτησε, για στη στεριάν αντίκρυ
για στην Ιθάκη ακόμα (Κ.Κ)

Αλλά και ο Ιθακήσιος γέρο Ευπείθης, ο πατέρας του σκοτωμένου μνηστήρα Αντίνοου, προσπαθώντας να ξεσηκώσει τους συμπολίτες του κατά του Οδυσσέα, τους παρακινεί «Πάμε, μην τύχει και προφταίνοντας διαβούν εκείνοι αντίκρυ» [«αλλ᾿ ἴομεν, μὴ φθέωσι περαιωθέντες ἐκεῖνοι» (Οδ.ω.437)]. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο νησί, εκτός της Λευκάδας, στο οποίο να προσιδιάζουν τόσο δυνατά τα λόγια του Ευπείθη! Πάμε γρήγορα να τους πιάσουμε πριν περάσουν απέναντι (?) οπότε θα τους χάσουμε. Αυτό δεν λέγεται σε κανένα άλλο νησί πλην της Λευκάδας. Γιατί στα υπόλοιπα νησιά το πέρασμα απέναντι γίνεται με πλοίο και χρειάζεται αρκετή ώρα πλεύσης – πορείας, που σημαίνει πως μπορείς να φτάσεις αυτόν που κυνηγάς με ένα πιο γρήγορο πλοίο και με περισσότερους ναύτες – κωπηλάτες! Ενώ αν περάσει κάποιος πρώτος με το πορθμείο απέναντι, ώσπου να επιστρέψει το πορθμείο να περάσει απέναντι και σένα που τον κυνηγάς, το πουλάκι χάθηκε, όπως λέει ο Λαός μας!
Και βέβαια η μεταφορά από τους Κορίνθιους της πόλης Νηρίκου από την περιοχή της Κεχροπούλας της Ακαρνανίας στην Λευκάδα και μάλιστα στο σημείο του στενού μέρους του πορθμού, τον οποίο βέβαια καθάρισαν για να τον ξανακάνουν πλωτό, δεν έγινε τυχαία, αλλά έγινε για να ελέγχουν το πέρασμα του πορθμού, μιας και το πέρασμα του Λευκάτα ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο και το φοβόνταν οι ναυτικοί, όπως μας βεβαιώνει ο Βιργίλιος στην Αινειάδα. (ΣΗΜ. Τον Δίαυλο μέσα στον πορθμό, δεν τον διάνοιξαν πρώτοι οι Κορίνθιοι, όπως αναφέρει ο Στράβων, αλλά οι Λέλεγες. Περιοδικά ο Δίαυλος έκλεινε και μέχρι σήμερα κλείνει, από τα φερτά υλικά της θάλασσας, που φέρνει συνεχώς και αενάως ο Μαΐστρος, αλλά και από τις αλλουβιακές αποθέσεις που μεταφέρουν οι ισχυρές βροχοπτώσεις της βορειοδυτικής Ελλάδας και από τις δύο πλευρές προς τον πορθμό, της Λευκάδας και της Ακαρνανίας). Έτσι οι Κορίνθιοι μετέφεραν πλέον το επίκεντρο του νησιού στο βόρειο τμήμα του, που μέχρι τότε ήταν στο μέσον (Νυδρί – Ελλομένου) και στο νότιο τμήμα του (Βασιλική – Φαρές), αφού η Νήρικος μετά την μεταφορά της στη Λευκάδα, αναπτύχθηκε σε μία από τις πιο εκτενείς και πολυάνθρωπες πόλεις της αρχαιότητας, όπως επισημαίνει ο καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Γ. Κοντογιώργης.
Έγραψε ο Αρχαιολόγος Μιλτιάδης Άννινος – Καβαλιεράτος, αντίπαλος της θεωρίας του W. Dörpfeld και των Λευκαδιστών: «Διότι και η Λευκάς ήτον ανέκαθεν νήσος και δη εις αρχαιοτέραν εποχήν, ως εκ γεωλογικών παρατηρήσεων αποδεικνύεται, ήτο πολύ μάλλον της Ηπείρου απομεμακρυσμένη ή σήμερον».
Κανένα απολύτως νησί δεν έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, πλην της Λευκάδας, η οποία τα έχει όλα αυτά που προαναφέραμε για την Ομηρική Ιθάκη. Οι Κορίνθιοι την επέλεξαν γιατί μέχρι τότε το νησί αυτό είχε την πλέον στρατηγική θέση στο δυτικό εμπόριο και κυρίως προς την Σικελία. Η σπουδαιότητά της ήταν πολύ σημαντική μέχρι και την Ρωμαϊκή επικυριαρχία. Αυτό αποδεικνύεται και από την ηγεμονία της στο Κοινό των Ακαρνάνων, που από το 235 – 167 π.Χ ήταν η πρωτεύουσά του.

11) Η Ομηρική Ιθάκη ήταν απέναντι από την Ήπειρο.
Ο Έχετος ήταν Έλληνας ηγεμόνας διαβόητος για τη σκληρότητά του προς όλους («βροτών δηλήμων πάντων» – που ανθρώπους δε λυπάται), με τη συνήθεια να κόβει τα αυτιά και τη μύτη εκείνων που ήθελε να τιμωρήσει, έτσι ώστε να μένουν αυτοί για πάντα «στιγματισμένοι». Στην ραψωδία (Οδ. σ. 84-87) ο αρχηγός των μνηστήρων Αντίνοος, θέλοντας να απειλήσει τον ζητιάνο Ίρο, του λέει ότι θα τον στείλει στον Έχετο, ο οποίος βασίλευε στην απέναντι της Ιθάκης ηπειρωτική ακτή. Ο μελετητής του Ομήρου Ευστάθιος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, γράφει στο σύγγραμμά του Commentarii ad Homeri Odysseam (Tomus I, LIPSIAE, 1825): «τάχα γαρ μιν ανάξομεν Ηπειρόνδε εις Έχετον. Λέγει δε και νυν Ήπειρον χώραν ιδίως ούτω καλουμένην, αντιπέραν κειμένην Ιθάκης, μεγάλην. Αφ’ ης και Πύρρος Ηπειρώτης ύστερον άρξας των εκεί». (Αυτό μας αποτρέπει να υποστηρίξουμε ότι η λέξη Ήπειρος μπορεί να αναφέρεται και σε τμήμα ενός νησιού!)
Κι εδώ την μοναδικότητα έχει μονοσήμαντα η Λευκάδα, γιατί και τα τρία άλλα είναι τόσο μακριά, που ούτε καν αντικρίζουν έστω και κατ’ ελάχιστο την Ήπειρο!

12) Στην Ομηρική Ιθάκη υπήρχε Ναός του Απόλλωνα.
Από μια εκτεταμένη και χρονοβόρα έρευνα στα Αρχαιολογικά δεδομένα της Περιφέρειας των Ιονίων Νήσων, στο μοναδικό νησί που διαπιστώθηκε ύπαρξη Ναού του Απόλλωνα προδωρικής εποχής είναι μονοσήμαντα η Λευκάδα. Στην Κέρκυρα η αρχαιολογική σκαπάνη διαπίστωσε την ύπαρξη 3 αρχαίων Ναών του Απόλλωνα, ήτοι: 1) Ναός Απόλλωνα Πύθειου, του 5ου αι. π.Χ, κοντά στο Αρτεμίσιο 2) Ναός Απόλλωνα Κορκυραίου, ιδρύθηκε από τους Ερετριείς (775-734 π.Χ., δηλ. αρχές του 8ου αι. π.Χ,), δίπλα στο σημερινό Μον Ρεπό και 3) Ναός του Απόλλωνα, του 5ου αι. π.Χ, στη θέση Ρόδα. Στην Κεφαλονιά ανευρέθη ένας και μοναδικός Ναός του Θεού Απόλλωνα, του 6ου αι. π.Χ., κοντά στη Σκάλα. Στο σημερινό Θιάκι και τη Ζάκυνθο δεν ανευρέθη κανένας Ναός του Θεού Απόλλωνα. Συνεπώς: μοναδικός Ναός του Θεού Απόλλωνα κατά την Μυκηναϊκή εποχή στα Νησιά του Ιονίου πελάγους ήταν ο Ναός του Λευκάτα ή Λευκάτη Απόλλωνα στη σημερινή Λευκάδα! Άλλωστε η Σαπφώ από τη Λέσβο μετέβη να μονάσει σ’ αυτό το Ιερό, καταδεικνύοντας έτσι τη σημασία της Λευκάδας – Ιθάκης σ’ ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο! Κι εδώ την μοναδικότητα έχει μονοσήμαντα η Λευκάδα.

13) Το νησί Αστερίς, η ενέδρα των μνηστήρων για δολοφονία του Τηλέμαχου.
Δεν θα επεκταθώ πολύ στο νησί αυτό, επειδή σε προηγούμενα φύλλα του περιοδικού αυτού εκτενώς έχω αναφερθεί. Θα επισημάνω τα περισσότερα σημαντικά χαρακτηριστικά του.
1. Το νησί αυτό υποχρεωτικά βρίσκεται νότια της Ιθάκης στη γραμμή πλεύσης από Πύλο προς την Ιθάκη.
2. Το νησί αυτό υποχρεωτικά βρίσκεται « πριν πατρίδα γαίαν ικέσθαι», άρα πριν τα χωρικά ύδατα της Ιθάκης.
3. Βρίσκεται «μεσσηγύς Ιθάκης τε Σάμοιό τε», στο διάμεσο μεταξύ Ιθάκης και Σάμης, που σημαίνει ότι στην πορεία από Πύλο πρώτα θα συναντήσει ο Τηλέμαχος την Σάμη μετά την Αστερίδα και μετά την Ιθάκη!
4. Το νησί αυτό είναι «ου μεγάλη» (ούτε μεγάλο ούτε μικρό). Είναι 4.500 στρ. ενώ η βραχονησίδα Δασκαλιό μόνο 4 στρ. δηλ χίλιες και πλέον φορές μικρότερη.
5. Έχει «άκριας ηνεμόεσσας» (ανεμοδαρμένα ύψη). Το Δασκαλιό είναι 2,5 μ. το ύψος του.
6. Είναι «πετρήεσσα» (πετρώδης, τραχειά και απόκρημνη).
7. Έχει «λιμένες ναύλοχοι αμφίδυμοι» (λιμάνια από τη μια μεριά κι από την άλλη με καλό αραξοβόλι). Το Δασκαλιό όχι μόνο δεν έχει έστω κι ένα λιμάνι, αλλά ούτε και αμμουδιά για να σύρεις έξω ένα πλοίο.
8. Στο διάμεσο των δύο αμφίδυμων λιμανιών, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, υπήρχε ο οικισμός των Αλαλκομενών, ο οποίος όταν αργότερα οι Δωριείς απέκτησαν πλοία και κατέκτησαν την Πελοπόννησο και άρχισαν να επεκτείνονται περαιτέρω, εισέβαλαν και στα άλλα νησιά πλην της Ιθάκης. Τότε ανάγκασαν τους κατοίκους των Αλαλκομενών να μετακομίσουν από την Αστερίδα στην τότε Σάμη (σημερινό Θιάκι) και να εγκατασταθούν στον Πισαετό, εκεί που οι Ιθακιστές και κυρίως ο Σλήμαν τοποθετούσαν (μέγα λάθος) την πόλη της Ιθάκης του Οδυσσέα, την οποία αναφέρει ο Πλούταρχος και την αναγνώρισε και την πιστοποίησε ο W. Dörpfeld.
Είναι λογικά και επιστημονικά αδιανόητο να διανοηθεί κανείς να τοποθετήσει την Ομηρική Αστερίδα στη βραχονησίδα Δασκαλιό! Υποστηρίζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου την άποψη, ότι η βραχονησίδα Δασκαλιό, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το νησί ΑΣΤΕΡΙΣ του Όμηρου, ούτε ως προς την τοποθεσία, ούτε ως προς το μέγεθος, ούτε ως προς τη μορφή και φυσιογνωμία του και κυρίως ούτε ως προς το σκοπό για τον οποίο το επέλεξαν. Η Πύλος είναι νότια και ανατολικά της Ιθάκης κι όχι Βόρεια!
Η άποψη των Κεφαλληνιστών ότι Αστερίς είναι το νησί Οξειά, είναι εντελώς αδύναμη. Έχει στοιχεία παρόμοια ως προς το μέγεθος και ως προς τη μορφή και τη φυσιογνωμία του, αλλά του λείπουν όλα τα άλλα.
Η άποψη των Παληκιστών ότι είναι το ακρωτήρι που είναι χτισμένο σήμερα το Αργοστόλι, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι άλλο πράγμα το Ακρωτήριο κι άλλο η χερσόνησος και ο Όμηρος ήξερε να ξεχωρίσει το άκρον, όπως ονόμαζε το ακρωτήριο.
Εδώ όχι μόνο υπερισχύει το Αρκούδι στη σύγκριση, αλλά διαθέτει το 100% των προδιαγραφών τις οποίες του προσδίδει ο Όμηρος. Η θέση του δε είναι η πλέον αποτελεσματική στον έλεγχο οποιουδήποτε πλοίου από οποιαδήποτε πορεία κι αν έρχεται από την Πύλο προς την Λευκάδα.
Η υπεροχή της Λευκάδας, την οποία της προσδίδει η ενέδρα στο νησί Αρκούδι – Αστερίς είναι καταλυτική!

14)Το λιμάνι του Φόρκυνος (Οδ. ν, 96-101).

Φόρκυνος δέ τίς εστι λιμήν, αλίοιο γέροντος,
εν δήμω Ιθάκης: δύο δε προβλήτες εν αυτώ
ακταί απορρώγες, λιμένος ποτιπεπτηυίαι,
αι τ’ ανέμων σκεπόωσι δυσαήων μέγα κύμα
έκτοθεν: έντοσθεν δε τ’ άνευ δεσμοίο μένουσι
νήες εΰσελμοι, ότ’ αν όρμου μέτρον ίκωνται.

Του Φόρκυνα εκεί πέρα βρίσκεται του θαλασσογερόντου
ο κόρφος: κάβοι δυο δεξόζερβα προβάλλουν στο άνοιγμα του
ψηλοί κι απόγκρεμοι, μα μέσαθε κατηφορούν ως κάτω,
και τα τρανά αποδιώχνουν κύματα των φοβερών ανέμων
απόξω· μέσα όσα το δρόμο τους απόσωσαν κι άραξαν
από τα πλοία τα καλοκούβερτα κανένας δεν τα δένει. (Κ.Κ)

Δύο κάβοι συγκλίνουν στην μπασιά του λιμανιού και κρατούν έξω τα κύματα που σηκώνουν οι τρικυμίες. Μέσα όσα πλοία μπαίνουν γι’ αραξοβόλι, δεν χρειάζεται κανένας να τα δέσει.
Εκπληκτική περιγραφή. Απίστευτη φωτογραφική αποτύπωση. Άφθαστη τελειότητα απόδοσης μιας περιοχής εκπληκτικής ασφάλειας, αλλά και ωραιότητας.
Δεν νομίζω, πλέον να αμφισβητεί κανείς, πως, ο … τυφλ

Γιατί να χαρακτηρίζει την Λευκάδα με τα τόσα δασομένα σημεία (απόρροια και των πολλών νερών, όπως σωστά επισημένετε) σαν βραχότοπο ? Ήταν ΄τόσο έντονη αυτή η εικόνα ώστε να αποτελέσει το χαρακτηριστικό με το οποίο αναφέρεται τόσες πολλές φορές στο νησί της Ιθάκης ?

Σας ευχαριστώ πολύ