«Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε είναι να φοβήθηκε από κάτι και να πήδηξε από το παράθυρο», είπε η ιδιοκτήτρια του Kipper, Debi Torbitt, η οποία προσευχόταν συνεχώς να είναι καλά ο μικρός Kipper.

Επί δύο βδομάδες, η οικόγενεια κίνεισαι «γη και ουρανό» για να εντοπίσει τον μικρό Kipper αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μάλιστα, τοποθέτησαν φωτογραφίες του σε τοίχους και δέντρα, μέχρι και μία πελώρια φωτογραφία του στο πλαϊνό μέρος του φορτηγού, ενώ πολλοί ήταν αυτοί -γνωστοί αλλά και άγνωστοι- που ψάχνανε συνεχώς για τον χαμένο Kipper.

Μετά από εξονυχιστικούς ελέγχους από τους ίδιους, από ντετέκτιβς και από αναφορές στο διαδίκτυο, η οικογένεια Torbitts απευθύνθηκε σε μία γυναίκα από το Seattle, η οποία ήταν και η τελευταία της ελπίδα…

«Αρχικά, παραδέχομαι, δεν πίστευα ότι θα μπορέσει να μας βοηθήσει», είπε η Debi. Ήρθαν σε επαφή με το μέντιουμ-ψυχικό Hillary Renaissance, μία γυναίκα που με τις ψυχικές της δυνάμεις έχει βοηθήσει δεκάδες χαμένα κατοικίδια ζώα να βρεθούν από τα αφεντικά τους.

«Ήταν μία κατασκευή, με δυνατούς θορύβους», εξήγησε η Torbitt. «Είπε ότι ‘έβλεπε’ κάτι που είχε το σχήμα V, σε ένα κτίριο».

Πράγματι, η οικόγενεια Torbitts εντόπισαν το κτίριο με το χαρακτηριστικό σχήμα και παραδίπλα τον μικρό Kipper, μετά από 12 ημέρες συνεχούς αναζήτησης! «Ήταν σχεδόν τέλειο για να είναι αληθινό. Ήξερε ακριβώς τι έβλεπε όταν μας μιλούσε για αυτό», δήλωσε έκπληκτη και σαφώς πλέον ευτυχισμένη η Debi.

[Πηγή]

Ο Russell Metcalfe-Smith, υπεύθυνος του τομέα της επαναφοράς των αισθήσεων των ασθενών του νοσοκομείου, είναι ο επικεφαλής των ερευνών αυτών, οι οποίες πραγματοποιούνται από το 2008.

Ο 34χρονος γιατρός έχει καταφέρει πολλές φορές να φέρει «πίσω στη ζωή» ασθενείς που έπαθαν κάποιο καρδιακό επεισόδιο και κινδύνευαν να πεθάνουν άμεσα.

Ο ίδιος μίλησε με τους ανθρώπους που επανέφερε στη ζωή και τους ζήτησε να του αναφέρουν αν είδαν ή αισθάνθηκαν κάτι όταν ήταν «κλινικά» νεκροί.

Πάνω από τα κρεββάτια των δωματίων του νοσοκομείου υπάρχουν ράφια στα οποία έχουν τοποθετηθεί  εικόνες και φωτογραφίες. Έτσι, σύμφωνα με τους ερευνητές, αν κάποιος ασθενής έχει εξωσωματική εμπειρία τότε θα είναι σε θέση αργότερα να μπορεί να περιγράψει τις εικόνες αυτές.

Ο Russell Metcalfe-Smith είπε: «Οι άνθρωποι συχνά αισθάνονται βλέπουν τον εαυτό τους πάνω από το σώμα τους και περιγράφουν μετά την εμεπιρία τους. Αρκετοί ασθενείς μας έχουν παραδεχθεί ότι έχουν βιώσει κάτι τέτοιο, ωστόσο, κανείς από αυτούς δεν έχει καταφέρει να δει και να περιγράψει αργότερα τις εικόνες που έχουμε βάλει πάνω από τα κρεββάτια τους».

«Μερικοί περιγράφουν ανθρώπους να τους περιτριγυρίζουν ενώ άλλοι περιγράφουν τι ρούχα φοράνε. Ένας ασθενής είχε αναφέρει ότι βρισκόταν σε ένα δωμάτιο αλλά δε μπορούσε να διαφύγει από το παράθυρο του δωματίου, ώσπου τελικά επανήλθε πίσω στο σώμα του».

Ο Δρ Sam Parnia από τις Η.Π.Α., που εργάζεται πάνω στην έρευνα αυτή και αναλύει τα δεδομένα από περισσότερους από 1000 ασθενείς, είπε: «Η επαναφορά των αισθήσεων των ασθενών ουσιαστικά είναι μία νέα επιστήμη, που «υφίσταται» και μελετάται τα τελευταία 50 χρόνια. Πριν, οι άνθρωποι απλά πεθαίναν».

«Έχουμε ένα σημαντικό στατιστικό στοιχείο: 10-20% των ασθενών που επανέρχονται στη ζωή αναφέρουν εικόνες και εμπειρίες από το διάστημα που θεωρούνταν ‘κλινικά’ νεκροί».

Ο Δρ Parnia πρόσθεσε τέλος: «Το σημαντικό για μένα, σύμφωνα με τις έρευνές μου, είναι ότι το ανθρώπινο μυαλό και η συνείδηση του ανθρώπου ι συνεχίζουν να λειτουργούν κατά τα πρώτα στάδια του θανάτου».

[Πηγή]

Η νεαρή Holly Taylor πιστεύει ότι το διαμέρισμά της στην οδό Woodford στο Pemberton της Αγγλίας είναι στοιχειωμένο και γι αυτό κάλεσε τη βοήθεια ενός εξορκιστή κακών πνευμάτων.

Η 22χρονη Holly Taylor και η δίχρονη κόρη της Willow δε σκοπεύουν να κοιμηθούν ξανά στο διαμέρισμά τους μετά από κάποια τρομακτικά πράγματα που συνέβησαν στο χώρο…

Το κτίριο παλαιότερα στέγαζε το αστυνομικό τμήμα της οδού Ormskirk και η περιοχή ολόκληρη γενικά είχε τη φήμη μίας στοιχειωμένης γειτονιάς!

Ένα αστυνομικός που δούλευε παλαιότερα στην περιοχή επιβεβαίωσε ότι το αστυνομικό τμήμα ήταν περιβόητο για τους ανεξήγητους θορύβους (βήματα) και τα παράξενα χτυπήματα στις πόρτες και τα παράθυρα του κτιρίου και πίστευαν ότι ο ένοχος ήταν το φάντασμα ενός επιθεωρητή που είχε αυτοκτονήσει (κρεμαστεί) μέσα σε ένα κελί.

Στο διαμέρισμα της Holly, ωστόσο, συμβαίνουν πολύ μυστήρια πράγματα…

Τα πιάτα της κουζίνας της αιωρούνται και στη συνέχεια πέφτουν και σπάνε στο πάτωμα. Άλλα διακοσμητικά αντικείμενα μετακινούνται όταν η Holly λείπει από το σπίτι της, ακούγονται βήματα μέσα από το διαμέρισμά της, ενώ πολλές φορές βρίσκει την εξώπορτα ανοικτή παρ’όλο που μόνο η ίδια έχει το μοναδικό κλειδί! Επίσης, όταν πέφτει για ύπνο, τα φώτα ανοίγουν ή κλείνουν μόνα τους, λες και κάποιος πειράζει συνέχεια το διακόπτη τους. Ακόμη, ο ηλεκτρικός συναγερμός για καπνό ή φωτιά απενεργοποιείται μόνος του και τα συρτάρια στο δωμάτιο της κόρης της ανοίγουν μόνα τους όταν η μικρή κοιμάται!

Η 22χρονη Holly Taylor μαζί με την κόρη της Willow

Η Holly είπε: «Αγαπώ αυτό το μέρος και δε θέλω να μετακομίσω, αλλά κάτι πρέπει να γίνει για να επιστρέψει ξανά η ηρεμία στο σπίτι μου».

«Φοβόμαστε πολύ όταν συμβαίνουν διάφορα περιστατικά μέσα στο σπίτι. Νιώθω ότι η προσωπική μου ζωή παραβιάζεται συνεχώς!»

«Έχω μιλήσει σε δεκάδες ανθρώπους και μερικοί από αυτούς μου έχουν πει ότι παρόμοια περιστατικά συνέβαιναν όταν υπήρχε το αστυνομικό τμήμα εδώ».

«Η ηλικιωμένη κυρία στο διπλανό διαμέρισμα είπε ότι μία φορά ένα φλυτζάνι έπεσε πάνω της από κάποιο ντουλάπι αλλά η ίδια προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της ότι επρόκειτο για ατύχημα».

«Ο άνδρας που μένει στον κάτω διάδρομο μία φορά είχε ακούσει βήματα στο πάτωμα χωρίς ωστόσο να βρισκόταν κανείς εκεί».

«Έχω ακούσει για την ιστορία του επιθεωρητή, αλλά επίσης και για ένα παιδί που πιθανόν πέθανε προτού στεγαστεί εδώ το αστυνομικό τμήμα».

Η Holly μετακόμισε στο διαμέρισμα τον περασμένο Ιούνιο και, όπως λέει, ένιωθε πολύ παράξενα τις πρώτες ημέρες της κατοίκησής της. Το πρώτο, όμως, δραματικό ατύχημα συνέβη ένα βράδι του Αυγούστου όταν η Holly με το αγόρι της Jordan O’Neill παρακολουθούσαν τηλεόραση και η Willow κοιμόταν. Κάποια στιγμή, έπαιξε στην τηλεόραση το trailer της ταινίας The Last Exorcism και η Holly είπε ‘Εγώ δεν το βλέπω αυτό’. Τότε, δεκάδες πιάτα από την κουζίνα έπεσαν κάτω στο πάτωμα και γίνανε χίλια κομμάτια.

Σπίτια στην οδό Woodford στο Pemberton της Αγγλίας (η φωτογραφία δεν απεικονίζει το σπίτι της Holly)

Μία άλλη φορά, στα τέλη του περασμένου Οκτώβρη, ήταν περίπου μεσάνυχτα όταν η Holly ετοιμάστηκε για ύπνο αφού έκλεισε πρώτα όλα τα φώτα του σπιτιού.

«Στην αρχή φοβόμουν πολύ το σκοτάδι μέσα στο διαμέρισμα. Γι αυτό, όταν ήμουν έτοιμη για ύπνο, άφηνα ανοικτή την τηλεόραση για να νιώσω καλύτερα και έπεφτα για ύπνο».

«Εκείνο το βράδι, ξύπνησα κατά τις 3 π.μ. από το γνώριμο ήχο της πόρτας, λες και κάποιος άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα στο σπίτι».

«Τηλεφώνησα αμέσως στην αστυνομία από το κινητό μου τηλέφωνο και όταν ήρθαν μετά από λίγο και βγήκα από το υπνοδωμάτιό μου για να τους ανοίξω, βρήκα όλα τα φώτα ανοικτά και την αλυσίδα ασφαλείας της πόρτας, την οποία είχα βάλει προτού κοιμηθώ, να κρέμεται και να ταλαντεύεται ακόμη».

«Ήμουν σίγουρη ότι κάποιος είχε μπει μέσα στο διαμέρισμά μου. Την επόμενη ημέρα έψαξα να μάθω αν κανείς άλλος είχε αντικλείδι για την εξώπορτα του διαμερίσματός μου, αλλά όπως έμαθα, κανείς δεν είχε».

«Έγινα τόσο παρανοϊκή που κάθε φορά έβγαζα φωτογραφίες με το κινητό μου τηλέφωνο το διαμέρισμα και μετά έβγαινα έξω, μόνο και μόνο για να δω ποιά αντικείμενα θα μετακινηθούν όσο εγώ θα λείπω!»

«Η μητέρα μου (Diane McKay) όταν πρωτομπήκε στο διαμέρισμά μου αισθάνθηκε μία παρουσία και από τότε αρνήθηκε να έρχεται για να προσέχει την κόρη μου»

Ο αστυνομικός, που επιβεβαίωσε τις δηλώσεις της Holly από τη δική του εμπειρία όταν δούλευε στο χώρο, είπε ότι κάθε φορά που ακούγανε παράξενους ήχους και βήματα από το… πουθενά, όλοι λέγανε «θα είναι πάλι ο Bert, το φάντασμα!».

[Πηγή]

Τι πιστεύετε ότι συμβαίνει με τη νεαρή γυναίκα το διαμέρισμα όπου μένει μαζί με την κόρη της; Κάποιο poltergeist ενοχλεί την καθημερινή της ζωή ή μήπως είναι λίγο… υπερβολική;

Πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρχουν «ταραχοποιητικά» φαντάσματα που δεν αφήνουν σε ησυχία κάποια συγκεκριμένα μέρη και ανθρώπους; Και αν ναι, γιατί;

Επίσης, μπορείτε να ρίξετε μία ματιά στα παρακάτω πολύ ενδιαφέροντα άρθρα του metafysiko.gr :

Poltergeist και Focus Person

Poltergeist: μια ψυχολογική προσέγγιση

Η Ψυχολογία των Poltergeist

τη συνέντευξη του διάσημου G. L. Playfair για το poltergeist του Enfield στο Λονδίνο

καθώς και ένα παλαιότερο κείμενο του WeirdNews για το poltergeist του Enfield.

Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από έναν ψυχολόγο προτείνει ότι οι άνθρωποι έχουν μυστικές ψυχικές δυνάμεις που τους επιτρέπουν να προβλέπουν τα γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επίσημο περιοδικό της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι καταγραφές (και ηχητικά ντοκουμέντα) κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας του poltergeist στο σπίτι της οδού Green Street στα τέλη της δεκαετίας του ’70 είναι απίθανο να είχαν προκληθεί από μία κανονική ανθρώπινη πηγή.

Οι καταγραφές, που σημειώθηκαν τις χρονιές 1977 και 1978, περιλαμβάνουν μία ποικιλία από ανεξήγητα φαινόμενα στα οποία έχουν συμμετοχή μία μητέρα με τα παιδιά της, συμπεριλαμβανομένου χτυπήματα στους τοίχους και μετακίνηση των επίπλων.

Κατά τη διάρκεια του έτους των παραπάνω διαταραχών, αναφέρθηκαν επίσης περιστατικά μετεωρισμού και εμφανίσεις παράξενων εμφανίσεων.

Η οδός Green Street που βρίσκεται σήμερα το σπίτι (Προσωπ. Φωτογρ. του 2008)

Ο δρόμος και το σπίτι του Enfield σήμερα (Προσωπ. Φωτογρ. του 2008)

Στα γεγονότα αυτά είχαν γίνει μάρτυρες η οικογένεια που έμενε στο σπίτι, διάφοροι τοπικοί αστυνομικοί, μερικοί γείτονες και δημοσιογράφοι, γεγονός που έδωσε μεγάλη βαρύτητα διεθνώς στο περιστατικό.

Οι καταγραφές αναλύθηκαν για πρώτη φορά λεπτομερώς και οι ήχοι από τα χτυπήματα στους τοίχους και στα έπιπλα συγκρίθηκαν με αντίστοιχους ήχους που δημιουργήθηκαν κάτω από επιστημονικές συνθήκες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ανεξήγητες φωνές στο Enfield δεν παράγουν κανονικά ηχητικά κύματα.

Ο Guy Lyon Playfair, που ξόδεψε δύο χρόνια ερευνώντας την περίπτωση του Enfield, είπε: «Πρόκειται αναμφίβολα για το μεγαλύτερο βήμα που έχει γίνει για την έρευνα του poltergeist του Enfield τα τελευταία 30 χρόνια».

O Guy Lyon Playfair

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τον Δρ Barrie Colvin και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι θόρυβοι που ηχογραφήθηκαν ως ανεξήγητα φαινόμενα της «παραφυσικής δραστηριότητας» μπορούν εύκολα να διαφοροποιηθούν, εξαιτίας των ακουστικών τους ιδιοτήτων που είναι εμφανή όταν αναλύονται.

Ο Δρ Colvin είπε: «Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ακουστικές ιδιότητες των ήχων από τις δύο διαφορετικές περιπτώσεις (μία του Enfield και μία των επιστημόνων) είναι διαφορετικές μεταξύ τους και αυτή η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να γίνει η διαφοροποίηση μεταξύ κανονικής και παραφυσικής δραστηριότητας».

Η τελευταία παραφυσική δραστηριότητα στο σπίτι του Enfield σημειώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1978 και παρ΄ όλα τα 32 χρόνια που έχουν περάσει, η περίπτωση του poltergeist στο Enfield του Λονδίνου θεωρείται ως η σημαντικότερη περίπτωση παραφυσικής δραστηριότητας και δεν έχει σταματήσει ποτέ να προκαλεί το ενδιαφέρον των ερευνητών.

(Πηγή)

Μπορείτε να διαβάσετε εδώ τη συνέντευξη του G. L. Playfair που έδωσε στον Ν. Κουμαρτζή και την Ελληνική Κοινότητα του Μεταφυσικού σχετικά με την περίπτωση του Poltergeist στο Enfield.

Ένα μίνι αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα παραψυχολόγο Άγγελο Τανάγρα.

Η παραγωγή έγινε στα πλαίσια άσκησης του Μηνά Παπαγεωργίου (meta-journalist) στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας (2010).

Έρευνα – Παρουσίαση: Μηνάς Παπαγεωργίου (δημοσιογράφος – ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Κοινότητας του Μεταφυσικού – metafysiko.gr). Επιβλέπων καθηγητής: Κώστας Σπυρόπουλος. Συμμετείχαν οι: Νικόλαος Κουμαρτζής , Γιώργος Ιωαννίδης και Άγγελος Βιαννίτης. Το μεγαλύτερο μέρος των στοιχείων της έρευνας πάρθηκαν από το βιβλίο «Ψυχικές Έρευνες στην Ελλάδα» του Νικόλαου Κουμαρτζή.

Πρόκειται για ένα μοναδικό στο είδος του έργο που επαναφέρει στο προσκήνιο την σοβαρή εγχώρια έρευνα στον τομέα της παραψυχολογίας έως και τη δεκαετία του 60′ και αφήνει μια νότα ελπίδας για τη συνέχισή της από εδώ και στο εξής.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε τα εξής:

ωΓνωρίζατε πως υπήρχε μία εποχή στην Ελλάδα όπου πραγματοποιούνταν επιστημονικές έρευνες πάνω στα παραφυσικά φαινόμενα; Όπου μεγάλο μέρος της επιστημονικής αφρόκρεμας αποδέχονταν την ύπαρξή τους και μαθήματα πειραματικής τηλεπάθειας (και αργότερα ολόκληρη σειρά ψυχικών φαινομένων) διδάσκονταν στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ελλάδας;
Λιγοστοί άνθρωποι γνωρίζουν τα παραπάνω, ενώ τα τελευταία αρχεία που μαρτυρούν μία τέτοια εποχή σταδιακά χάνονται, λόγω φθοράς ή αδιαφορίας. Μία απίστευτη εποχή παραψυχολογικών ερευνών στη χώρας μας ξετυλίγεται στις σελίδες του παρόντος βιβλίου μέσα από διηγήσεις, ξεθωριασμένες φωτογραφίες, ντοκουμέντα, εμπειρίες, λησμονημένες επιστημονικές έρευνες και αδημοσίευτες πληροφορίες που ανασυνθέτουν μία πραγματικότητα τόσο διαφορετική από τη σημερινή.
Δεν νομίζετε πως ήρθε ο καιρός να γνωρίσετε μία Ελλάδα πιο… παραφυσική; Μία μοναδική εποχή απίθανων ερευνών και επαναστατικών πειραμάτων στη χώρας μας;

είπαν…
“Ένα βιβλίο έκπληξη για μία απίθανη εποχή στην Ελλάδα που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε. Ένας ιατρός του Πολεμικού Ναυτικού, μία ζάμπλουτη χρηματοδότης και δεκάδες επιστήμονες και μέντιουμ αποτελούσαν μέρος μίας Ελλάδας πιο παραφυσικής και αρκετά πιο αναπάντεχης.”

περιοδικό mystery

“Ένας νέος άνθρωπος που ξεκινά το διδακτορικό του στο τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, ο Νίκος Κουμαρτζής, ασχολείται με την έρευνα στον τομέα της παραψυχολογίας. Το υλικό για το βιβλίο του “Ψυχικές Έρευνες στην Ελλάδα” το άντλησε από τα αρχεία της δεκαετίας του 1930 και από τη δράση της περίφημης ομάδας του Άγγελου Τανάγρα.”

εφημερίδα Μακεδονία

Από την πρώτη στιγμή που ξεφύλλισα το βιβλίο, κατάλαβα ότι πρόκειται για ένα μοναδικό σύγγραμα που γράφτηκε με πολύ μεράκι και μετά από μία διεξοδική και πολύχρονη έρευνα.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, Νικόλας Κουμαρτζής, κατάφερε και δημιούργησε ένα μοναδικό βιβλίο μέσα από τις σελίδες του οποίου προσπαθεί να αναδείξει τις Ψυχικές Έρευνες (Παραψυχολογία) που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα από τον Άγγελο Τανάγρα και την Ελληνική Εταιρία Ψυχικών Ερευνών που δραστηροποιήθηκε από τις αρχές του 20ου αιώνα έως τη δεκαετία του 60′.

Στις σελίδες του ο αναγνώστης θα διαβάσει για διάφορες παραφυσικές εμπειρίες που σημειώθηκαν στον ελληνικό χώρο και καταγράφησαν από την Ελληνική Εταιρία Ψυχικών Ερευνών του Α. Τανάγρα. Περιπτώσεις σχετικά με επιθανάτιες εμπειρίες, τηλεπάθειας, τηλεκίνησης, μεταβίβασης σκέψης, προγνώσεων, κ.τ.λ. γεμίζουν το πρώτο μέρος του βιβλίου. Αντίστοιχα, στο β μέρος, υπάρχουν δύο συνεντεύξεις από δύο σημαντικούς ανθρώπους στο χώρο της παραψυχολογίας και της μεταφυσικής φιλοσοφίας. Πρόκειται για τον πρόεδρο της Βρετανικής Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, John Poynton, και τον καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών, Θεοδόση Πελεγκρίνη. Το γ μέρος του βιβλίου φιλοξενεί έναν οδηγό για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κάποιος σήμερα να ασχοληθεί επιστημονικά με την έρευνα των παραφυσικών φαιονομένων. Τέλος, στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν παραρτήματα με πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό, η σπάνια τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε ο Α. Τανάγρας και εν συντομία η ζωή και το έργο του, γλωσσάρι παραψυχολογικών όρων, και άλλα.

Προσωπικά, βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο Ψυχικές Έρευνες στην Ελλάδα, τόσο για την ενδιαφέρον θεματολογία του, όσο και για το πλούσιο και σπάνιο υλικό που το εμπλουτίζει. Σπάνια ένα βιβλίο έρευνας μπορεί να με συνεπάρει, όπως έκανε αυτό, από την αρχή έως το τέλος του. Από τη μία μεριά τα επιχειρήματα και οι μαρτυρίες που καταγράφησαν από την Ελληνική Εταιρία Ψυχικών Ερευνών και από την άλλη μεριά η άποψη επιστημόνων, το σπάνιο φωτογραφικό υλικό που συνοδεύει τα κείμενα και η απλούστατη γραφή του συγγραφέα συνεισφέρουν όλα μαζί και δημιουργούν ένα πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό βιβλίο που ρίχνει φως στην -άγνωστη για τους περισσότερους- κίνηση της Ελληνικής Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, του Προέδρου της Α. Τανάγρα και των ερευνών τους. Ένα βιβλίο που ασχολείται με τα περισσότερα θέματα της παραψυχολογίας και δίνει το ερέθισμα (όπως συνέβη προσωπικά σε εμένα μετά την ανάγνωσή του!) για την ενασχόλιση και τη συνέχιση των παραψυχολογικών ερευνών στην Ελλάδα και σε προσωπικό επίπεδο στον καθένα.

Θα ήθελα, τέλος, να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την προσπάθεια αυτή στο συγγραφέα του βιβλίου, Ν. Κουμαρτζή, και να του ευχηθώ να συνεχίσει με το ίδιο μεράκι και πάθος τις έρευνές του πάνω στην παραψυχολογία, τις ψυχικές έρευνε και το χώρο της Αναζήτησης γενικότερα.

Και… ποιός ξέρει, ίσως ο Άγγελος Τανάγρας παρακολουθεί από κάποια γωνία την προσπάθεια αυτή του συγγραφέα, και να αναθεωρήσει την άποψή του που διατύπωσε στην τελευταία του συνέντευξη: «Εγώ φεύγω με τη θλίψη ότι το έργο μου, η ίδρυση της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, ερευνών αυστηρώς επιστημονικών, υπήρξε πρόωρος διά τον τόπο μας, όπου το πλείστον ή αδιαφορεί ή εξακολουθεί να ενδιαφέρεται διά εντυπωσιακάς παραξηγήσεις των ψυχικών φαινομένων και αυταπάτας δήθεν επικοινωνιών με πνεύματα νεκρών.»

[Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του βιβλίου για περισσότερα στοιχεία καθώς και το blog Παραψυχολογίας του συγγραφέα]